Unuttuğun yerdeyim senin. Bıraktığın koltukta hala benliğim. Yarınına kalmadım dünden beri. Hep gittiğin yerde de olmayacağım. Bu kez bensizsin… ilk kez!
Her yerime bulaştı sancıların. Her cümlemden çıktın, kelimelerim serbest…
Seninken kimdim bilenler beni tanıyamıyor şimdi, içim dışım bir. Kuytumda bile kalmadın, ağrın kesildi birkaç yudumda!
Sen diye baktığım aynalarda güzel bir kadın var artık, gözleri daha da yeşil. Başkalarının satırlarından çalıp gözlerimde gördüğünü söylediğin bir sürü ağaçlı tepe yok gözbebeklerimin etrafında. Senden dağlarca uzaktayım, sen o tepelerin ardında kaldın.
Ben, beni bıraktığın o koltukta hala, önünde şaşkınlık dolu gözlerle yığıldığın!
Seni vurdum, evet… vurabildim! Ummadın, hiç inanmadın. Ama orda kaldın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder