acı

boynum acıyor, dudaklarım… kollarım.

sen’im acıyor, yalnızım. o kadar yalnızım ki nerdesin diye soracağım kimse yok. o kadar yalnızım ki kimse nerdesin diye sormuyor yıllardır.

merak ettiğim tek şey ekmek taze midir, yenisini almaya mı çıkmalı?

kahve kokmasa uyanamadığım bir evi özledim. o evde senin portakal sıkarken mırıldandığın şarkıları. dudaklarımı yumuşatmanı özledim. boynumu ovmanı, kollarımdan tutup arkamdan sarılmanı.

sırtım benim değil gibi, sende mi kaldı bilmem. soyulmuş derisi sanki. acıtıyor sırtlandıklarım.

bacaklarım acıyor, yukarıdan bakamıyorum, bakışlarım dizlerimde. düşmek üzereyken göreyim diye. sana yetişmeye çabalamadığımdan mı dersin. yanımda yürümediğin için mi hızlı değilim artık.

seni seviyor muyum hala? hala mı bendesin?